ნანა კაკაბაძე: საპარლამენტო საგამოძიებო კომისიას სამუშაოდ კიდევ 1 თვე დარჩა და მოსალოდნელია, რომ „ნაცების“ კიდევ უფრო მეტი დანაშაული გასაჯაროვდება

„ერთიანი ნეიტრალური საქართველოს“ წევრი, ნანა კაკაბაძე პარლამენტში შექმნილი 2003-2012 წლებში მოქმედი რეჟიმისა და რეჟიმის პოლიტიკური თანამდებობის პირების საქმიანობის შემსწავლელი დროებითი საგამოძიებო კომისიის მუშაობის შესახებ სოციალურ ქსელში წერს.

„რას და რატომ იკვლევს საგამოძიებო კომისია

კოლექტიური ნაძ-მოძრაობა და მისი მხარდამჭერები სერიოზულად შეაშფოთა პარლამენტის საგამოძიებო კომისიის მუშაობის პირველმა შედეგებმა. ამიტომ სასწრაფოდ აამუშავეს საკუთარი მედია-პროპაგანდისტები და შეეცადნენ ყურადღების გადატანას იმ მიმართულებით, რომ თითქოს თეა წულუკიანის კომისიის მიზანი 2008 წლის ომში საქართველოს ჯარის გაშავება და ზოგადად, ქართული სახელმწიფოს აგრესორად გამოყვანაა. მათი გათვლებით, საკუთარი მრევლის თავებში კომისიის დანიშნულება უნდა აღქმულიყო, როგორც საქართველოს წინააღმდეგ მიმართული ქმედება - რუსეთის დავალების შესრულება და ოკუპანტის საამებლად გადადგმულ ნაბიჯი.

საყოველთაოდ ცნობილი ფაქტია, რომ რამდენიმე წლის წინ სწორედ თეა წულუკიანის ხელმძღვანელობით მოქმედმა ქართველ პროფესიონალთა ჯგუფმა მოიგერია ქართული ჯარის მიმართ რუსეთის პრეტენზიები ჰააგისა და სტრასბურგის სასამართლოებში, სწორედ ამ ჯგუფის ძალისხმევით გაიმარჯვა ამ სასამართლოებში საქართველომ და დაამარცხა რუსეთი. ამიტომ ვიღაცამ შეიძლება თქვას, ნაცებსაც კი არ შეიძლება ჰყავდეთ ისეთი ჩლუნგი და ბრიყვი მრევლი, რომელმაც იცის ეს ფაქტები, მაგრამ საპარლამენტო საგამოძიებო კომისიას მაინც ასეთ ბრალდებებს უყენებდეს, თუმცა, ფაქტია, რომ ნაცური იდეოლოგია ყოველ ჯერზე ახალ რეკორდებს ამყარებს სიცრუეში, სიჩლუნგეში, სიბრმავესა და სიყრუვეში. ამიტომ შეუძლებელია მათ მსჯელობაში რაიმე ლოგიკა ვეძებოთ, როცა მამა-მარჩენალის სახელით მოქმედი „მოსასპობი თაბაგარები“ შეუკვეთავენ „პოლიქრონიონ... პოლიქრონიონ...“-ის ძახილს, ამ შემთხვევაში ამ საცოდავებს ყოველდღე რუსთაველის გადაკეტვა და „ოლააა... ოლააა...“-ს ძახილით ჰგონიათ, რომ გვირაბი სწორი მიმართულებით გაჰყავთ.

ასეთებს რამდენიც უნდა უმტკიცო, რომ ამით ყოველდღე უფრო შორდებიან იმ მიზანს, რისთვისაც ამ „გვირაბს თხრიან“, მაინც ლანძღვა-გინებით შეგაჩვენებენ და არც ცემა-ტყეპას დაგაკლებენ - „აბა, ჩვენი მამა-მარჩენალი ხომ არ მოგვატყუებს“-ო,

მთავარი საკითხიდან ყურადღების გადატანის მიზნით ნაც-პროპაგანდისტებმა „ჩამჭრელ“ კითხვად შეარჩიეს - „ვინ დაიწყო 2008 წლის ომი?“ არქიფოს მრევლს არ აინტერესებს, რომ ამ კითხვაზე ბევრჯერ გასცეს პასუხი ზემოხსენებულმა სასამართლოებმაც და ტალიავინის კომისიამაც, რომელსაც, სხვათა შორის, თვითონ არქიფო და მისი თაბაგარებიც დაეთანხმნენ და საკუთარი ქმედებით ქართული ჯარის საფრთხის ქვეშ დამყენებლები ახლა აქეთ უბრუნებენ კითხვებს სხვებს.

ნაც-პროპაგანდისტებმა შესანიშნავად იციან, რომ საპარლამენტო საგამოძიებო კომისია ომის დაწყებას კი არ იძიებს, არამედ იმას, თუ რამდენად ადეკვატური იყო იმდროინდელი პოლიტიკური თანამდებობის პირების მოქმედებები, რამდენად სწორად იქცეოდნენ ისინი იმისათვის, რომ თავიდან აერიდებინათ ომი და მისი შედეგები - ასეულობით ადამიანის სიკვდილი, ათასობით ადამიანის დაჭრა-დასახიჩრება, ათიათასობით ადგილობრივი მოსახლეობის ლტოლვილად ქცევა და კოდორისა და შიდა ქართლის ტერიტორიების არა მხოლოდ დაკარგვა, არამედ ისტორიული ქართული რეგიონების რუსეთის მიერ დამოუკიდებლად აღიარება. რამდენად სწორი იყო კოდორის ხეობის აფხაზეთად გამოცხადება, იქაური მოსახლეობის განიარაღება და შემდეგ უბრძოლველად დათმობა, ჯერ ერგნეთის ბაზრობის გაუქმება, მერე 2004 წელს იქ სამარცხვინოდ დასრულებული სამხედრო ოპერაციის ჩატარება, ცხინვალის ავტონომიის აღდგენა, „საკუთარი ოსების“ ადგილობრივი ხელისუფლების დანიშვნა, იქ ახალგორის რაიონის შეყვანა და ბოლოს, 2008 წელს, სრულიად მოუმზადებლად და დიდი ბაქი-ბუქით სამხედრო ავანტურაში ჩაბმით იქ მაცხოვრებლების ბედის ანაბარად მიტოვება, ორ დღეში სამარცხვინოდ უკან გამოქცევა და ამ გამოქცევის გამარჯვებად გამოცხადება მხოლოდ იმიტომ, რომ თურმე თბილისისკენ მომავალმა ტანკმა „ორჭოსანთან აუხვია“, ანუ „რუსებს შეეშინდათ“ რუსთაველზე მოზეიმე ხალხის და მათთან მყოფი 5 ქვეყნის პრეზიდენტის.

საპარლამენტო საგამოძიებო კომისიას სამუშაოდ კიდევ 1 თვე დარჩა და მოსალოდნელია, რომ ნაცების კიდევ უფრო მეტი დანაშაული გასაჯაროვდება. ამის პარალელურად კი ნაც-პროპაგანდისტები კიდევ უფრო მეტი გაშმაგებით შეებრძოლებიან თეა წულუკიანს და კომისიის სხვა წევრებს, მაგრამ სიმართლის წარმოჩენას და სამართლის დადგენას ვერაფერი შეაჩერებს, რადგან თუ „არ იქნება სამართალი, არ იქნება მშვიდობა!“

31 მარტს რუსთაველზე ვიხილეთ ამ სიმართლის ჩახშობის კიდევ ერთი მცდელობა, სადაც რამდენიმე ათასმა შეკრებილმა ჯერ ნახევარი საათი უსმინა სალომეს აბდა-უბდა წაკითხულს, მერე „ცეცხლი გაუხსნა“ ოლიგარქიის ბუდედ შერაცხულ პარლამენტის შენობას და ბოლოს მათმა ნაწილმა სიამაყით აღნიშნა, ხომ ხედავთ 100-150 ათასი ადამიანი შევიკრიბეთ („აუუ.. რამდენი ვააართ!!!“), 8 აპრილამდე დავაცდით პოლიტიკოსებს და თუ გამარჯვებას არ გაგვიფორმებენ, მერე ჩვენ ვიცით - შევიკრიბებით, აღარ დავიშლებით და ამით დავამხობთ „რუსეთუმე ხელისუფლებასო“.

ასეთების სიჩლუნგე და სიბრიყვე აღარ უნდა გვაკვირვებდეს, რადგან 4-5 ათას კაცი 100-150 ათასად რომ მოეჩვენებათ, საააკშვილის რეჟიმი - „დემოკრატიის შუქურად“, ოცნების ხელისუფლების პოლიტიკა - „ანტიქართულად და პრორუსულად“, არჩევნებში გაყალბებული ხმების ოდენობა - 400 ათასად, ძალადობრივი მომიტინგეები - „მშვიდობიანად“, მათგან რატომ უნდა გაგვიკვირდეს, რომ იძახონ, სწორედ ჩვენ წარმოვადგენთ საქართველოს, ჩვენი პრეზიდენტიც გვყავს და ამომრჩეველთა უმრავლესობაც, რადგან ჩვენ გავიმარჯვეთ არჩევნებშიო. ხოლო თუ ფაქტები ამ ყველაფრის საწინააღმდეგოა, მით უარესი ფაქტებისთვისო.

შეიძლება ვინმემ იკითხოს, ეს ყველაფერი რა კავშირშია საგამოძიებო კომისიასთანო, მაგრამ სწორედაც რომ კავშირი პირდაპირია, რადგან საგამოძიებო კომისიას ფაქტები გამოაქვს დღის სინათლეზე, კოლექტიურ ნაცმოს და მათ პროპაგანდისტებს კი ისე ეშინიათ ფაქტების, როგორც სიბნელეში გამოკეტილ ვირთხებს დღის სინათლის. აღქმებზე დაფუძნებული ბრმა რწმენის მთავარი მტერი ხომ უტყუარი ფაქტებია“, - აღნიშნავს ნანა კაკაბაძე.